صنعت ساختمان، موتور محرکه اقتصاد جامعه است
به گزارش بیدنا به نقل از برنامه «راه حل» رادیو گفتوگو، علی کنعانی اظهار کرد: اگر ما به ساختمان به عنوان یک کالای اقتصادی نگاه کنیم میبینیم که این مهم حجم سرمایه زیادی را چه از لحاظ منابع انسانی و چه از لحاظ منابع مالی به خود اختصاص میدهد؛ یک ساختمان اگر بخواهد خوب ساخته شود و عمر مفیدی داشته باشد باید حداقل ۵۰ تا ۷۰ سال عمر مفید خدمات دهی بسیار مطلوب داشته باشد در حالی که در کشور ما اینگونه نیست.
کارشناس اقتصادی مسائل عمران و ساختمان بیان کرد: در دنیا نیز برج ها با طول عمر ۲۰۰ ساله مورد ساخت قرار می گیرند، اما متاسفانه در کشور ما نیز برج ها و ساختمان ها به عنوان یک کالا به چشم می آید، در حالی که میتواند این مهم برای یک کشور بار عمیق فرهنگی و اقتصادی داشته باشد.
وی در رابطه با نقش صنعت ساختمان در تحقق جهش تولید، خاطر نشان کرد: جهش تولید نباید شعار سال باشد بلکه باید رویکرد هر سال باشد، چرا که جهش تولید سبب درآمدزایی و رفاه و اشتغال بیشتر می شود.
کارشناس اقتصادی مسائل عمران و ساختمان تصریح کرد: صنعت ساختمان به دلیل طول و عرض بسیار طولانی و گسترده زنجیره تامین جز صنایعی است که بیشترین تاثیر را بر افزایش رفاه قشر پایین جامعه می گذارد و این مهم می تواند موتور محرکه برای اقتصاد تمام جامعه باشد و تاثیر مستقیم بر سفره آحاد جامعه داشته باشد که در نهایت دستاوردهای بسیار خوبی خواهد داشت.
کنعانی با بیان اینکه بورس، قطعا نقش بسیار کلیدی در صنعت ساختمان می تواند داشته باشد، خاطر نشان کرد: مشکلی که الان در بحث ساختمان وجود دارد به خاطر محدودیتهای مالی است که به دو شکل میتوان این مهم استفاده کرد که نخستین آن استفاده بهینه از منابع موجود بوده و با مدیریت بهتر پروژهها گردش سرمایه و دیگری نیز از طریق بورس میباشد.
مجلس به دنبال رونق تولید مسکن در کشور است
رحمت الله فیروزی در ارتباط تلفنی با برنامه «راه حل» رادیو گفتوگو که با موضوع زنجیره تولید در نگاه بنیادین به صنعت ساختمان از ابعاد فرهنگی تا تاثیر اقتصادی بر جهش تولید برگزار شد، اظهار کرد: بنده اعتقاد دارم که قوانینی که در حوزه مسکن و صنعت ساختمان مدون می شود باید دوام داشته باشد.
وی افزود: اینکه ما هر چند صباحی در این حوزه با کار زیاد و مشکلات مادی مواجه هستیم و قوانین تغییر یابد این اقدام، اقدام مناسبی نیست و باید تدبیری اندیشیده شود و کار به صورت علمی انجام شود تا تصمیماتی که گرفته می شود و آئین نامه و قوانینی که طرح می شود مدون بوده و مدت زمان زیادی به عنوان قانون برای اجرا داشته باشد.
عضو کمیسیون عمران مجلس بیان کرد: بنده به مردم این حق را می دهم که اگر در این حوزه سرگردانی دارند که به همین دلیل باید وزارت مسکن و شهرسازی یا معاونت معماری و شهرسازی شهرداریها برنامهریزی داشته باشد که این قوانین دو دهه قابل اجرا باشد.
فیروزی یادآور شد: باید این نکته را به یاد داشت که مجلس کار قانون گذاری کلی را انجام میدهد و اینکه بخواهیم انتظار داشته باشیم از نمایندگان مجلس شورای اسلامی که ریز موارد همچون معماری منازل و غیره را انجام دهدن این انتظار درستی نیست چرا که این مسئله وظیفه دستگاه های اجرایی همچون شهرداریها است.
وی در خصوص مصوبات مجلس شورای اسلامی در خصوص مسکن و صنعت ساختمان بیان کرد: آخرین مصوباتی را که کمیسیون عمران در خصوص مسکن داشته در حوزه جهش تولید مسکن بوده است؛ ما نمایندگان مردم در بهارستان به دنبال این هستیم تا بتوانیم شرایطی را به وجود آوریم که برای رونق تولید مسکن اقداماتی صورت گیرد که به همین دلیل مصوباتی را داشتهایم که شامل ارائه تسهیلات، در اختیار گذاشتن زمین مناسب به جهت ساخت و ساز و غیره میباشد.
در ادامه این برنامه، دکتر هوشنگ فروغمند اعرابی؛ مدرس دانشگاه و پژوهشگر صنعت ساختمان اظهار کرد: به صورت کلی صنعت ساختمان و بناهای تجاری، اداری و مسکونی یک اقتصاد کلان بوده که همراه خود یک زنجیره کلان را در مباحث مختلف به دنبال دارند که از طریق این صنعت میتوان و اشتغال بسیاری از مردم کشور را در این زمینه می توانیم داشته باشیم.
وی افزود: نگاه کلانی که در کشور به صنعت ساختمان وجود دارد فقط متاسفانه نگاه مان به فروش آن ساختمان بوده و نگاه ما نیز از لحاظ عمر ساختمان تا زمان فروش می باشد و دیگر برای شخص سازنده مهم نیست که تا چند سال قرار است این ساختمان پایدار باشد؛ باید این نگاه را داشته باشیم که قرار است که بخشی از تاریخ یک سرزمین در این ساختمان شکل بگیرد.
پژوهشگر صنعت ساختمان بیان کرد: یکی از علت های اصلی انبوه سازی به علت افزایش جمعیت بوده و هم الگوها و نگاههایی که به انبوه سازی وجود آمد سبب شد که دیگر ساخت خانههای ویلایی و شخصی بربیافتد که این مسئله صرفا مربوط به شهرها نبود بلکه این مهم را در روستاها هم شاهد هستیم.
اعرابی تصریح کرد: این نگاه انبوه سازی به روستاها هم توسط ساختارها و قوانین تحمیل شد.بعد از انبوهسازیها نیز بحران های جدی شکل گرفت که کمترین آن نیز بحث های روانشناختی بوده که به خودکشی و اتفاقات بد اجتماعی منجر شده است.