آفلاتوکسین و دانههای وارداتی
نکته قابل توجه اینجاست که دانههای روغنی از محصولاتی هستند که آب کمی مصرف می‌کنند و آب‌وهوای کشور برای رشد این محصول بسیار مناسب است، آن هم در حالی که سال‌ها کشور درگیر خشکسالی بوده است. نکته اصلی این است که تولید باید نسبت به واردات صرفه بیشتری داشته باشد تا کشاورزان برای کاشت این محصولات تشویق شوند. دولت می‌تواند از محل منابع ارزی که برای واردات دانههای روغنی هزینه می‌کند بسترهای لازم را برای کاشت این محصول در کشور فراهم کند. این پتانسیل در کشاورزی کشور وجود دارد که هم بازار داخلی را تامین کند و در صورت برنامه‌ریزی صحیح به بازارهای صادراتی هم عرضه داشته باشد. اما نکته‌ای که باید به آن توجه خاصی داشت و با سلامت مردم ارتباط مستقیم دارد این است که واردات این دانه‌ها همیشه با سم آفلاتوکسین همراه است آفلاتوکسین در محصولاتی مثل سویا و کلزا و ذرت همیشه رسوب می‌کند و ماندگار می‌شود. این قارچ معمولا در محصولات دپو شده در انبارها رشد می‌کند و دانههای روغنی هم استعداد بالایی برای آلوده شدن به این سم دارند. کشورهای دنیا، به خصوص اروپا، قوانین سختگیرانه‌ای درخصوص این سم برای محصولات کشاورزی وارداتی اعمال کرده‌اند اما متاسفانه کشورهای جهان سوم از جمله ایران نظارت کارشناسی شده‌ای برای پاکسازی یا آمایش این محصولات ندارند و بر همین اساس هر از چندی اخباری مبنی بر توقیف یا معدوم‌‌شدن دانههای روغنی در رسانه‌ها منتشر می‌شود که آخرین آنها ذرت بود که با ایستادگی سازمان استاندارد این دپو ۵۰۰ هزار تنی که در یکی از بنادر جنوبی کشور بود معدوم شد. کارشناسان این سازمان به خوبی واقفند محصولی که آلوده شده باشد به هیچ عنوان قابلیت مصرف ندارد و حتی برای دام نیز مضر است.
