حضرت فاطمه زهرا (س)، برترینِ زنان عالم از خلقت آدم تا پایانِ جهان است

حضرت صدیقه زهرا(س) محبوب پدر بود و پدر ایشان را «ام ابیها» صدا می‌زد. یعنی این‌که مانند مادر غم‌خوار رنج‌های پدر بود. بیشتر وقت‌ها هم این عبارت را از پیامبر نسبت به ایشان شنیده بودند: «فداها ابوها» یعنی پدرش فدای او. پیامبر می‌فرمود من از او بوی بهشت را استشمام می‌کنم. آری فاطمه(س) پاره تن پدر بود و همه شنیده بودند که هر کس او را بیازارد، پیامبر را آزرده ساخته و هر کس نیز پیامبر را آزرده خاطر کند، مانند این است که به خداوند آزار رسانده است. آن زمان مردم مدینه هنوز رسم عرب جاهلی را فراموش نکرده بودند و یادشان بود قبل مبعوث شدن محمد(ص)، چگونه دختران مایه ننگ پدر به حساب می‌آمدند. اما حالا فاطمه(س) عزیزدردانه پیامبر اسلام بود. الگوی زندگانی حضرت صدیقه کبری(س) برگرفته از زندگانی پدر بود. دعا برای دیگران و همسایگان بر دعایش بر اهل خانه اولویت داشت و عبارت «الجار ثم الدار» از احادیثی است که زیاد میان شیعیان و ارادتمندان به او گفته و شنیده می‌شود. حضرت فاطمه زهرا(س) نه تنها فرزند رسول خدا، که همسر ولی خدا و مادر امامان معصوم است و این نشان از مقام و مرتبت بالای ایشان است و لقب برترین زنان جهان از خلقت آدم تا پایان جهان، «سیده نساءالعالمین»، پرمعناترین عبارتی است که در مورد ایشان بیان شده است. حضرت فاطمه زهرا(س) به مانند پدر، خود را همچون سایر مردم می‌پنداشت. یک بار که انجام امور خانه و فرزندداری برای ایشان طاقت‌فرسا شده بود و از پدر تقاضای خدمتکار نمودند، پیامبر تسبیحات اربعه را جهت آسان شدن کارها به ایشان آموخت. آن زمان مسلمانان اغلب در سختی روزگار می‌گذراندند. بعدها که اوضاع مسلمانان خوب شد و فضه به عنوان خدمتکار وارد خانه فاطمه(س) شد، ایشان کارها را میان خود و او تقسیم کرد، در حالی که عرف معمول کار در آن زمان به گونه‌ای دیگر بود و کارها همگی بر عهده خدمتکاران بود.

زندگی مشترک ایشان با حضرت علی(ع) نیز درس‌های فراوانی برای ما شیعیان دارد. مراسم عروسی ساده با مهریه ای که از معمولی‌ترین مهریه‌های آن زمان بود و شیوه همسرداری و تربیت فرزندان از جمله اموری است که باید همه ما در سیره زندگانی آن حضرت مورد توجه قرار دهیم. با این حال، بعد از رحلت حضرت محمد(ص)، جماعت به ظاهر مسلمان آن زمان نتوانستند حرمت تنها دختر پیامبرشان را حفظ کنند. روایت است بعد از وفات پیامبر، حضرت زهرا(س) در مقام دفاع از ولایت، به درب منازل مهاجرین و انصار رفته و سخنان پدرش را در مسأله جانشینی و بیعت غدیرخم به آنها یادآوری می‌نمود، اما انگار چندان گوش شنوایی در آن زمان وجود نداشت. عاقبت هم به جرم دفاع از ولایت، درب خانه سرور زنان جهان را آتش زدند و پشت در سوخته دل پیامبر اسلام را خون کردند. حضرت علی در رثای شهادت همسرش چنین گفته است: « ای پیامبر خدا، صبر و بردباری من با از دست دادن فاطمه(س) کم شده و توان خویشتنداری ندارم، اما برای من که سختی جدایی تو را دیده و سنگینی مصیبت تو را کشیدم، شکیبایی ممکن خواهد بود.» از این بانوی بزرگوار چنین نقل است: « از دنیای شما سه چیز محبوب من است: تلاوت قرآن، نگاه به چهره رسول خدا(ص) و انفاق در راه خدا». شهادت حضرت فاطمه(س) تسلیت باد.