امور عمومی چیست؟

امور عمومی (Public Affairs (PA)) به طور کلی به ایجاد و توسعه روابط بین سازمان و سیاستمداران، دولتها و سایر تصمیم گیرندگان اشاره دارد.

این صنعت طی سالهای اخیر توسعه یافته است و به طور معمول یک شاخه یا زیرمجموعه روابط عمومی تلقی می شود. امور عمومی غالباً با لابیگری برابر است، این معمولاً تنها بخش کوچکی از کاری است که یک متخصص عمومی می تواند انجام دهد. سایر کارکردهای معمول شامل تحقیق، برنامه ریزی، تدوین استراتژی و ارائه مشاوره است.

عناوین شغلی متخصصان امور عمومی بسته به تمرکز نقش شان ممکن است متفاوت باشد، اما ممکن است شامل “امور عمومی”، “امور خارجی/ روابط”، “ارتباطات شرکتها”، “امور دولت/ پارلمان” و “سیاست” باشد.

سازمانهایی که از امور عمومی استفاده می کنند، معمولاً شرکت های بزرگ، خیریه ها، اتحادیه های صنفی و گروه های ذی نفع هستند. آنها یا کارمندانی خواهند داشت که مستقیماً برای آنها کار می کنند یا بنگاهی از مشاوران امور عمومی استخدام می کنند. اغلب اوقات کارمندان امور عمومی با همکاران غیر روابط عمومی خود که متخصص در یک زمینه معین هستند همکاری خواهند کرد.

امور عمومی چیست؟
امور عمومی اصطلاحی است که برای توصیف روابط یک سازمان با ذینفعان به کار می رود. اینها افراد یا گروههایی هستند که به امور مربوط به این سازمان علاقه دارند، مانند سیاستمداران (نمایندگان مجلس، …)، کارمندان دولت، مشتریان و جوامع محلی، سهامداران، انجمن های صنفی، اتاق های فکر، گروه های تجاری، خیریه ها، اتحادیه ها و رسانه ها.

دست اندرکاران امور عمومی ذینفعان را به خصوص در حوزه های سیاست های سازمانی و دیدگاه های مربوط به موضوعات سیاست های عمومی راهنمایی و به سیاست گذاران و قانون گذاران در اصلاح یا وضع سیاست ها و قوانین بهتر کمک می کنند. آنها اطلاعات آماری و لابی را درمورد موضوعاتی ارائه می دهند که می تواند بر توانایی سازمان با موفقیت تأثیر بگذارد.

“لابی کردن عملکرد مهمی در سیاست گذاری دارد – با ارائه نظرات سهامداران به سیاست گذاران، به تدوین قانون بهتر کمک می کند.”

کار امور عمومی ترکیبی از روابط دولت، ارتباطات رسانه ای، مدیریت مسئله، مسئولیت اجتماعی، انتشار اطلاعات و مشاوره راهبردی ارتباطات است. هدف متخصصان امور عمومی این است که بر سیاست های عمومی تأثیر بگذارند. همچنین در ایجاد و حفظ شهرت قوی و یافتن زمینه مشترک با ذینفعان تمرکز دارد.

مضافا ممکن است غالباً برخی از جنبه های امور عمومی و کار سیاسی مرتبط با کار در روابط‌عمومی، روابط رسانه ای و ارتباطات بحران باشد.

انتظار دارم چه کاری انجام دهم؟

متخصصان امور عمومی می توانند طیف گسترده ای از فعالیت ها را به عهده بگیرند. برخی ممکن است در روابط رسانه ای، مدیریت تبلیغات، مدیریت محلی یا “لوایح مجلس” تخصص داشته باشند، در حالی که برخی دیگر در همه طیف فعالیت خواهند کرد:

لابی کردن:
متخصصان امور عمومی ممکن است نیاز به تأثیرگذاری بر ذینفعان در سیاستهای خاص یا پیشنهادهای قانونی از جمله در سطح محلی، ملی یا بین المللی داشته باشند. آنها استراتژی هایی را برای لابی و مشارکت افراد تدوین و چگونگی مشارکت در روند قانونگذاری را توصیه می کنند.

نظارت بر:
ضروری است که هرگونه امور مربوط به امور عمومی مبتنی بر جدیدترین اطلاعات باشد و بنابراین نظارت سیاسی ضروری است. متخصصان امور عمومی در تمام سطوح، رژیم روزانه رسانه ای خودشان را دارند. معمولاً نظارت منظم توسط متخصصان جوان تر انجام می شود که شامل چک کردن بیانیه ها و انتشار مطالب مربوط به مجلس، موسسات بین المللی، احزاب سیاسی، دولت محلی، نهادهای عمومی، اندیشکده ها، گروه های فشار، بحث و گفتگو، سوالات کمیته ها، رسانه ها، قانونگذاری و سایر مقررات می شوند.

مدیریت رسانه ها:
در بسیاری موارد، رسانه ها می توانند یکی از ذینفعان مهم سازمان باشند. این فعالیت ها شامل نوشتن اطلاعیه ها و مقالات مطبوعاتی، تحقیق، تهیه گزارش های سالانه و مدیریت پایگاه های داده و ایجاد روابط با مخاطبین رسانه است. بسته به سازمان، متخصصان امور عمومی نیز در مصاحبه های رسانه ای شرکت خواهند کرد.

سازماندهی و شرکت در مسابقات:
متخصصان امور عمومی ممکن است برای فراهم کردن فرصت هایی برای دیدار با ذینفعان، رویدادهایی را ترتیب دهند. در ابتدا لازم است ذینفعان ذیربط شناسایی شوند، همچنین مسائلی که سازمان باید مورد توجه شرکت کنندگان قرار دهد. شما همواره در جلسات کمیته پارلمانی، کنفرانس های احزاب، سمینارهای مرتبط، جلسات ذینفعان وزارت امور خارجه، گروه های پارلمانی تمام احزاب و سایر برنامه های مربوط به بعد محلی، ملی یا بین المللی موضوع موردنظر شرکت خواهید کرد.

ارائه اطلاعات به ذینفعان:
در امور عمومی ضروری است که متخصصان بتوانند اطلاعات را به صورت مختصر، کارآمد و صادقانه به ذینفعان منتقل کنند. این امر می تواند از طریق ارسال به رایزنی های دولت، پاسخ دادن به نامه های نمایندگان مجلس، نوشتن مقالات توجیهی داخلی و خارجی و تولید اعلامیه و خبرنامه یا با برگزاری جلسات انفرادی انجام شود.

بازاریابی سیاسی:
دولت یک خریدار بزرگ است و بسیاری از شرکتهای بزرگ مشتاق فروش محصولات خود به بخش های دولتی هستند. ممکن است از متخصصان امور عمومی برای فروش و ارائه خدمات بیشتر استفاده شود.