داستان صعود علیرضا محمدزاده بر فراز قله چشمه شاهی

دیدن عکس پر صلابت علیرضا محمدزاده بر فراز قله ۳۲۰۰ متری چشمه شاهی با پرچم شرکت توسعه صنایع بهشهر بسیار تاثیرگذار و غرورآفرین بود. علیرضا از سال ۹۰ به عنوان تحصیلدار واحد مدیریت و مالی در شرکت گلتاش مشغول به کار است. او متاهل و داری یک فرزندِ پسر چهار ساله است. وقتی از او می پرسم که چه چیزی باعث شد بر بلندای کوه و پس از فتح این قله زیبا پرچم گروه را بالای سر بگیری، می گوید: تعصبی که به مجموعه دارم باعث شد که بخواهم همکاران خود را در لحظه شیرین و دلچسب رسیدن به این قله زیبا سهیم کنم. کاری که اتفاقا دیگر کوهنوردان هم آن روز از دیدنش لذت بردند.

او راجع به جزییات این صعود می گوید: روز جمعه دوازدهم مهرماه به قصد فتح قله چشمه شاهی که کوهنوردان آن را به پهنه حصار می شناسند، عازم ارتفاعات البرز مرکزی شدم و به لطف خدا توانستم به قله صعود کرده و پرچم گروه توسعه صنایع بهشهر و شرکت گلتاش را بالای سر ببرم.
از او درباره سوابق کوهنوردی اش که می پرسم ، چنین می گوید : ورزش حرفه ای من پیش از این کشتی بود اما بنا به اقتضای کاری و از آن جا که این ورزش وقت و انرژی زیادی می طلبید به ناچار آن را کنار گذاشتم و به ورزش های دیگری نظیر بدنسازی روی آوردم اما هیچ یک از نظر ذهنی نمی توانستند مرا ارضا کنند. تا این که ۴ سال پیش در یک روز جمعه، کوهنوردی را آغاز کردم و در حال حاضر اکثر جمعه ها کوهنوردی و طبیعت گردی را در برنامه خود دارم و این ورزش به عشقی در درونم تبدیل شده است.
علیرضا، گلتاش را خانه دوم خود می داند و می گوید : از آن جا که من بیشتر ساعات مفید روز خود را در این شرکت می گذرانم، عجیب نیست که در لحظات زیبایی نظیر این صعود، دوست داشته باشم نام گروه بهشهر و گلتاش را زنده کرده و همکاران خود را نیز در این تجربه شیرین شریک کنم.
این همکارِ ورزشکار می گوید: درست است که کوهنوردی به آمادگی جسمانی بالایی نیاز دارد اما همکاران می توانند بسته به علاقه و توانایی خود به یک رشته ورزشی بپردازند.
او ادامه می دهد: ورزش در این شرایط که همه ما به گونه ای در تهدید بیماری کرونا قرار داریم باعث می شود که اگر به بیماری دچار هم شویم ، بدنمان از قدرت و بنیه بهتری برای مقابله با آن بر خوردار باشد.
علیرضا می گوید: از آن جایی که ورزش در روحیه ، خلق و خو و رفتارمان با اطرافیان تاثیر مثبت زیادی دارد، به نظرم خیلی خوب می شود که همکاران زمانی را در نطر بگیرند و دسته جمعی این تجربه را از مسیرها و کوهپیمایی های کوتاه شروع کنند و مطمئن باشند که پس از مدتی این کار بخشی از زندگی آن ها می شود ، همان گونه که کوهنوردی امروز بخشی از وجود من است.